Al jaren is er discussie over het EPD. Het wordt door artsen gezien als een dossier van de dokter en door patiënten als een dossier van de patiënt waar ze graag toegang toe willen hebben.
Wat ik mij af vraag is hoort het EPD eigenlijk wel bij d dokter? Natuurlijk is er zo iets als dossierplicht en dat hoort er ook te zijn. Maar moet het dossier dan bij de arts blijven? Volgens mij hoeft dat niet. Zou het dan bij de patiënt moeten zijn? Dat is een optie maar misschien ook niet handig.
Wat we willen is een systeem waarbij de patiënt bepaalt wie toegang heeft toe welk deel van zijn/haar medische data. Het leuke is dat we al zo’n systeem hebben. En het werkt eigelijk al jaren (zo niet eeuwen) heel goed.
Ooit bewaarde men geld onder het matras of in een oude sok. Door het EPD over te dragen aan de patiënt zal het ook op zo’n plek belanden. De matras en sok zijn geëvalueerd tot de bank.
Nu kan je veel slechte dingen over banken zeggen. Allemaal vast ook waar, maar het concept is natuurlijk wel goed. De bank bewaart en bewaakt mijn geld en als ik een incasso krijg dan geef ik toegang aan een bedrijf om af en toe iets van mijn rekeningen af te schrijven. Het geld wordt overgenomen door de bank van de winkelier. Als ik klaar ben met het abonnement dan trek ik de toestemming om geld van mijn rekening te halen weer in.
Dat kan natuurlijk ook met zorgdata. Ik heb een abonnement bij bedrijf X voor mijn zorgdata. Als ik bij een arts kom dan geef de arts van te voren toegang tot een deel van de data. Gedurende de hele behandeling kan de arts (via een webbased systeem) bij de data en informatie toevoegen. En als de behandeling is beëindigd trek ik als de toegang weer in.
Het bedrijf dat de service levert hoeft niet de zorgprofessional te zijn maar kan door elk willekeurig bedrijf gedaan worden. Een mooi idee zou zijn als het door de universitaire centra geleverd gaat worden waarbij de data geanonimiseerd toegankelijk is voor onderzoek… maar daar over misschien later meer..