Meer en meer patiënten nemen de regie over hun eigen behandeling. Het is makkelijker dan dit om zelf te kiezen hoe je je eigen zorg zou willen inrichten, welke behandeling je wel en welke je niet wilt ondergaan. De zorg wordt in deze verandering veelal vergeleken met de reisbranche en de bankenwereld. Ook in deze sector is het mogelijk om eenvoudig je eigen producten te kiezen door de opkomst van het internet. Deze opkomst heeft de consument veel vrijheid gegeven. Dat dit ook in de zorg gaat gebeuren is evident.
In de eerder genoemde branches bestaat ook de optie om je geld te laten beheren en je reis volledig te laten organiseren. De vraag reist of dit ook in de zorg een model kan zijn waaraan behoefte is.
Uit gesprekken met patiënten komt naar voren dat zij veel tijd kwijt zijn met het organiseren van de eigen zorg. Hierbij gaat het voor chronische patiënten om honderden uren per jaar die ze verliezen door het invullen van formulieren, reistijden en wachttijden maar ook door telefonische afspraken en het plannen van vervolgbezoeken.
Veel van deze bezoeken zijn niet één dag te plannen door dat er geen overzicht is van alle afspraken van de patiënt. Daarbij wordt er vanuit de zorgleverancier altijd uitgegaan dat de patiënt zijn agenda plooit naar die van de leverancier.
In recente gesprekken met patiënten zijn er inderdaad patiënten die heel graag alles zelf regelen. Zelf alle formulieren invullen, zoeken naar de beste dokter, het beste lab, mee denken over de hun ziekte en over de oorzaak en behandeling hiervan.
Echter een deel van de patiënten wil graag zelf de regie houden maar dan wel met iemand naast zich die verstand heeft van en de wegen kent in het zorglandschap. Deze mensen zijn gebaat bij de service van ‘health coaches’.
Het lijkt dan ook een goede stap om een service op te zetten waarbij de patiënt volledig ontzorgt wordt rond afspraken en planningen van de eigen zorg. Echter dit vraagt wel het één en ander.
Zo is er voor het leveren van de service veel informatie op voorhand nodig om tot het juiste niveau van service te komen. Hierbij moet geacht worden aan goede contacten met een planningsbureau van zorgleveranciers waarbij er het liefst sprake is van directe inzage in de agenda’s van de zorgverleners. Tevens moet de privé-agenda van de patient inzichtelijk zijn om zo de planning van de afspraken te stroomlijnen.
Om vervolg afspraken na huisarts of andere zorgverlender te stroomlijnen is er naast de bovengenoemde informatie ook informatie nodig mbt de verwijzing. Naar welke zorgverlener moet de patient. Dit kan op diagnose niveau maar zou in eerste instantie, zolang er geen PGO’s zijn waarin de diagnose duidelijk is, ook via de verwijsbrief kunnen. uit deze brief is veelal te herleiden naar wel specialisme de patiënt doorgestuurd wordt en waarom. Daaruit kan de, voor deze patiënt, beste zorgleverancier gedestilleerd worden.
Een deel van de patiënten heeft ook contact met de gemeente en overheid rond de WMO . Veel aanvragen moeten worden ingediend om hulpmiddelen te kunnen krijgen. Veel van het ‘papier’ werk bestaat uit het invullen van standaard formulieren die eenvoudiger in te vullen worden naarmate er meer ervaring is het invullen van de formulieren. Ook dit kan als dienst aangeboden worden aan de patient. In een later stadium kan ook de coördinatie van de levering van hulpmiddelen overgenomen worden.
Bekostiging van de service kan via een abonnement tarief voor langdurig en chronische zorg of via een Fee of Service model voor eenmalige planning van de afspraken.
Waar dit servicebedrijf in het zorglandschap moet komen is een belangrijke vraag. De zorgverzekeraar heeft alle contacten en informatie om dit te organiseren echter het heeft ook belang bij deze organisatie op de eigen voorwaarden en bij de eigen ‘preferente’ zorgverleners.
Een alternatief is dat het opgepakt wordt door de gemeente of door commerciële partijen.
(via: geneeskunde.com)